Tani qe femijet i kam yje per t'u marre shembull jashte e brenda shtepise kjo dihet. Keshtu qe sot nuk po sjell shembull bebat e mi, sepse jo per gje, po s'kane asgje per tu kritikuar, si i thone asaj fjales se urte:
"Cdo karkalec per nanen e vet eshte bukurosh."
Atehere faqen e sotme te ditarit mamaja e papersosur po e mbush me ciliminjte e lagjes, se dihet me ne shqiptaret nuk shohim trarin ne syte tone, por qimen qe gudulis syrin e tjetrit.

Me ka marre malli per ate kohe! Tani s'kam kohe, as te ha buke! E megjithate nje xhiro ne fletet e ditarit rreth asaj periudhe, qe me duket tre shekuj larg tashme, me ndihmon te qesh me ndryshimin e menjehershem te skenes, pasi erdhi Edi me Aiden. Librat e emrave kushedi nga marrin pluhur, macja eshte bere pa lare me putra te zeza si macja e nje te pastrehu, divani ka humbur ngjyren e bardhe, ekskluzivisht ka marre ngjyre bordo thane fshati, parfumosur nga njollat e ushqimit te Aides.

Eshte semundje, qe une si injorante qe jam ne kete fushe e quaj "semundje qe te fut ujin nen rrogoz". Vjen pa e kuptuar pas tre ditesh temperature te larte qe mund te arrije edhe 40° , nuk prezanton asnje simtome tjeter dhe nena pothuajse asnjehere nuk e kupton qe behet fjale per te.

Sot me erdhi nder mend nje barcalete qe na tregonin motrat dhe vellezerit me te medhenj kur ishim te vegjel.
"Nje lepur i vogel donte te hidhej nga ana tjeter e kanalit. Per te marre guxim perseriste shpesh:
- Nje, dy, tle: nje, dy, tle.... !
Por edhe pse mundohej prape kishte frike te kercente.Kalon nje mi i vogel dhe epyet:
- O lepur po pse nuk e thua dot "nje dy, tre"?

Me lindjen e te dy femijeve te mi isha me fat. Nderrimi i henes ndodhi pasi ata erdhen ne jete. Fytyra ime ne foto tregon c'hoqa. I vetmi qe fluturonte nga gezimi pa kokecarje ishte im bir.
Megjithate jo te gjitha nenat e ardhshme e kane kete fat. Henes mund ti teket qe t'ua mbushe sallen e lindjes me nje duzine grash, me barkun ke goja.

Na ishte njehere nje baba me ngjyre qe sapo kishte formuar familjen e vet te vogel. Duke pare se jetonin te lumtur, mbreti i atij kendi te harruar te mbreterise u kujtua nje dite ashtu si kot, te shkonte tek zezaku i shkrete dhe ta vinte ne veshtiresi.
- Degjo ketu zezak - i tha, - do me sjellesh ketu femijen me te bukur te mbreterise, ndryshe kam per ta prere koken!

Pesha e trupit përqëndrohet e gjitha tek dora ndërkohë qëështë duke rënë, një kavilje që perdridhet... dhe ja ku na shkon mendja menjëherë tek frakturat.
Çfarë duhet bërë menjëherë?
Nëse vogëlushi ankohet për dhimbje shumë të madhe ose/dhe shfaqet ënjtje në zonën e interesuar është e nevojshme ti drejtohemi mjekut në Ndihmën e Shpejtë.

Meqenese nje mikja ime me pyeti me te drejte ku do ta gjejme kohen per ti bere te gjitha ato qe thashe me lart, vendosa ti shtoj edhe nje pjese tjeter ketij kapitulli per ta mbyllur bukur.

"Nje nene qe ka vajze nuk i dhembin dhimbjet e lindjes, sa i dhemb mendimi si tia shpjegoje sa me lehte e pa trauma vajzes se saj, ardhjen e ciklit"
Ne vitin e trete shkolle e mesme. E fundit nga gocat e klases besoj. Shume... shume vone! Por me ngushellon fakti qe edhe menopauza do kujtohet per mua ndoshta me vone se grate e tjera.

Nje gabim i madh qe perseritet nga shume prinder eshte edhe ai qe i lene femijet ti zere gjumi para televizorit dhe pastaj i marrin e transportojne si mallra ne dhomat e tyre te gjumit.
Edhe ty te duket se po flas per ty?
Jeton te njejtin makth edhe ti si une me djalin tim te madh?