Kemi pasur shume probleme edhe me burrin, sepse kemi fajesuar njeri tjetrin, pse nuk benim femije!

Pershendetje nena te dashura!
Para 3javësh mora vesh se prisja nje femije.
E kam kërkuar prej vitesh dhe nuk besoja kurre se do te behesha nene.
Gjeja per te cilen ju shkruaj eshte se nuk arrij te gëzohem, por jam gjithe ankth dhe shume e trishtuar.
Dua te rri vetem dhe nuk dua asnjeri prane.
Kemi pasur shume probleme edhe me bashkeshortin sepse kemi fajesuar njeri tjetrin, pse nuk arrinim te bënim femije. Tani nuk e duroj dot kur me afrohet edhe pse ai ka kthyer komplet sjelljen ndaj meje. Me rri shume afer, qe kur mori vesh per bebin! Ju lutem dikush mund te me tregoje pse arrij te jetoj kaq keq, pas lajmit me te bukur ne bote?
Ju falenderoj!

Pershendetje e dashur nënë e ardhshme!
Sigurisht qe ajo cka po përjetoni është diçka e re që të përfshin dhe ndryshon tërësisht jetën.
Gjithë kohën që keni kaluar duke kërkuar një fëmijë ndoshta keni mbledhur depresion, stres, shqetësimi, zënka, fajësime.... dhe kjo ndoshta është kaq e rrënjosur tek ju sa edhe diçka e fuqishme si shtatzania nuk ka arrirë t'a fshijë.
Gjëja më e mirë qe mund të bëni tani është të perqëndroni vëmendjen tuaj tek foshnja që po vjen dhe t'i qëndroni pranë bashkëshortit tuaj, i cili me siguri ndihet po ashtu si ju dhe meqë shkruani se ju rri pranë e ka kuptuar më shpejt se ju vetë se cfarë është më e drejtë të bëjë.
Gjithashtu është e drejta juaj të kushtoni pak kohë vetëm vetes dhe të mund të reflektoni qetësisht dhe pa u nxituar, pak e nga pak ndjenjat e forta që ju përshkojnë në këtë periudhë, në mënyrë që mos të vendosni e udhëhequr vetëm nga ajo që ndjeni dhe nuk e shprehni. Flisni hapur me bashkëshortin dhe përpiquni të ndërtoni me të dialogun e nevojshëm, kështu që edhe ai të arrijë të kuptojë pse largoheni dhe "nuk e dëshironi afër"
Ju përshëndesim dhe ju urojmë t'i gëzoheni sa më shpejt shtatzanise suaj aq të kërkuar!