Nuk guxoj te ngrihem te marr nje cope buke, se me ndjekin mallkimet neper dhëmbë dhe uji me ngec ne.

S'di nga tia filloj!
Nuk kam me fuqi, as force. Vetem evladi im me mban ne jete!
Nena mos u ankoni te pakten ju keni nje shtepi, te pakten flini me barkun plot, po une...
Une qe sa e sa here bie pa ngrene, une qe sot kam gjithe diten me 2 veze te zjera dhe ato gjyshja ime m'i dha.
Nena vetem te kem femijen tim mirë, se une po mbaroj ngadalë...
Si nuk me plas kjo zemer e ky shpirt nuk e di.
Jam vetem 24 vjece, ai iku u largua me la vetëm, nuk pyeti kurre per në!
E mbajta femijen dhe hengra cdo fjale si te familjes, si te fisit e botes, sepse nje femer e pa martuar dhe me femije eshte e perdale, xhaxhallaret nuk me flasin, babi me urren, mami me sheh me percmim, vellai e motra me tregojne deren dhe ma kujtojne 100 here se kam sjelle pjellen e dikujt tjetër.
Me thone se kur s'te deshi ai c'pret te te duam ne, ti na ke ulur nderin, na turpërohet!
Nuk guxoj te ngrihem te marr nje cope buke, se me ndjekin mallkimet neper dhëmbë dhe uji me ngec ne fyt.
Me poshterojne, sa dhe kembet mi fusin tek goja kur ulem ne divan.
Mami ndan ushqim per te gjithe vetem mua nuk me pyet, qeshin kur me shohin te vetme ne nje cep, qeshin kur une qaj,
Me mire te kishe vdekur mendojne, sa here i kam degjuar se kur do zhduket kjo nga shtëpia.
Qaj qaj dhe prape fillon mengjesi nga fillimi!
Kam kerkuar per pune, por nuk ka askund, sepse jetoj ne fshat, sikur dhe une te kisha nje shtepi, nje baba per femijen tim pa le te me merziste vjehrra 24 ore ne dite, sikur vetem te me jepej mundesia të ikja sikurse dhe ne Tirane e te jetoja sa per te rritur engjellin tim, pa veshtrimet percmuese...
Nuk e di a do kete drite nga ky tunel per mua, nuk e di a do mundem te jetoj me kështu.
Sa here kam tentuar te pi qetesues, por mendoj kush do ma rrise femijen, askush...
O nena nuk e di cfare te bej, jeta qenka nje lufte pa mbarim!
Me falni nqs ju mërzita!
Mirupafshim!