Per Aiden!
(ese e shkurter)
Jam ne qoshken me te ngrohte te dhomes duke i dhene nje nga gjivaktet vajzes sime te dyte Aides! Gjate ketij procesi sa stresues aq i nevojshem dhe themeltar per eksistencen e njomeshtines time, me vijne nder mend fraza te shkeputura nga statuse te miqve te mi, qe i kam lexuar gjate dites.
Nje nder ato qe me ngacmoi kujtesen ishte: " Biberoni eshte genjeshtra e pare qe i themi femijes!"
Nuk mendoj keshtu! Qe ne momentin qe vjen ne jete nje foshnje privohet nga nje komoditet i rralle dhe i embel sic eshte barku i nenes!
leshohet dhe shtyhet tmerrshem jashte nga ky vend i rehatshem (jo per faj te nenes) duke provuar gjithe ftohtesine e kesaj bote te eger, te ftohte (vajza ime lindi ne Janar) e te pameshirshme e mbi te gjitha vetem... krejt vetem! Nderkohe qe nenes i behen mjekimet e duhura, kjo shpesh varet nga vendi ku jeton nena (per fat jetoj ne Itali dhe jo ne Shqiperi) femija lahet pastrohet, perseri vetem dhe perballon me kurajo jo te ndergjegjshme fatin e mire apo te keq, serish ne varesi te vendit ku jeton. Natyra i ka falur kete genjeshter te madhe, barkun e ngrohte te nenes dhe e pameshirshme, e eger, brutale e hedh ne kete te vertete te madhe qe mban emrin jete.
E duruar, e ndergjegjshme dhe mbi te gjitha e armatosur me buon sens, nena, njeriu i pare qe e ndihmon t'i afrohet te vertetes dhe ti largohet genjeshtres se madhe, le menjane dhimbjet e veta, merr ne krahe foshnjen dhe i ofron gjirin! Ky gjest i mbivleresuar nga veprat letrare dhe artistike me te medha te botes, nuk eshte gje tjeter vecse rruga drejt se vertetes, drejt pasurise, mireqenies qe ajo te fal me shpresen, se kjo mireqenie do ta shoqeroje femijen e saj gjithe jeten dhe qe e ndihmon njeriun te behet me i mire, me vlefshem, me i edukuar duke mos e lene ne meshiren e natyres dhe te rritet pa rregulla, pa ate mjedis te genjeshtert qe i ka falur pa meshire natyra qe une pa frike e quaj "Genjeshtra e pare e madhe e qenies njerezore"
C'i mbetet nje nene te beje pervecse te mundohet te kopjoje sa me shume ate mjedis te embel, qe ne kushte perfekte por te genjeshterta zgjat dhe i dhurohet femijes vetem nente muaj?
T'i ofroje pa e vrare ndergjegjja se po e genjen foshnjen e saj me biberon (nga studimet e bera rezulton se femijet qe kane perdorur biberon jane me te qete dhe me te ekuilibruar sesa ata qe e kane refuzuar ate.)
"Fukarrallek maskarallek" thote populli dhe une mendoj se ka te drejte! Nuk kam pasur asnjehere frike nga i kamuri qe i ka te gjitha, por trembem nga fukarai shpirtlig qe i do me cdo kusht te gjitha! Te me falin te gjithe ata qe s'jane dakort me mua, por keto mendime me vijne ne mes te nates dhe aty nje nene i lejohen te gjitha, edhe fantazite per nje jete me te mire per kelyshet e saj!
Nuk mendoj keshtu! Qe ne momentin qe vjen ne jete nje foshnje privohet nga nje komoditet i rralle dhe i embel sic eshte barku i nenes!
Humb gjithcka, ...
leshohet dhe shtyhet tmerrshem jashte nga ky vend i rehatshem (jo per faj te nenes) duke provuar gjithe ftohtesine e kesaj bote te eger, te ftohte (vajza ime lindi ne Janar) e te pameshirshme e mbi te gjitha vetem... krejt vetem! Nderkohe qe nenes i behen mjekimet e duhura, kjo shpesh varet nga vendi ku jeton nena (per fat jetoj ne Itali dhe jo ne Shqiperi) femija lahet pastrohet, perseri vetem dhe perballon me kurajo jo te ndergjegjshme fatin e mire apo te keq, serish ne varesi te vendit ku jeton. Natyra i ka falur kete genjeshter te madhe, barkun e ngrohte te nenes dhe e pameshirshme, e eger, brutale e hedh ne kete te vertete te madhe qe mban emrin jete.
E duruar, e ndergjegjshme dhe mbi te gjitha e armatosur me buon sens, nena, njeriu i pare qe e ndihmon t'i afrohet te vertetes dhe ti largohet genjeshtres se madhe, le menjane dhimbjet e veta, merr ne krahe foshnjen dhe i ofron gjirin! Ky gjest i mbivleresuar nga veprat letrare dhe artistike me te medha te botes, nuk eshte gje tjeter vecse rruga drejt se vertetes, drejt pasurise, mireqenies qe ajo te fal me shpresen, se kjo mireqenie do ta shoqeroje femijen e saj gjithe jeten dhe qe e ndihmon njeriun te behet me i mire, me vlefshem, me i edukuar duke mos e lene ne meshiren e natyres dhe te rritet pa rregulla, pa ate mjedis te genjeshtert qe i ka falur pa meshire natyra qe une pa frike e quaj "Genjeshtra e pare e madhe e qenies njerezore"
C'i mbetet nje nene te beje pervecse te mundohet te kopjoje sa me shume ate mjedis te embel, qe ne kushte perfekte por te genjeshterta zgjat dhe i dhurohet femijes vetem nente muaj?
T'i ofroje pa e vrare ndergjegjja se po e genjen foshnjen e saj me biberon (nga studimet e bera rezulton se femijet qe kane perdorur biberon jane me te qete dhe me te ekuilibruar sesa ata qe e kane refuzuar ate.)
"Fukarrallek maskarallek" thote populli dhe une mendoj se ka te drejte! Nuk kam pasur asnjehere frike nga i kamuri qe i ka te gjitha, por trembem nga fukarai shpirtlig qe i do me cdo kusht te gjitha! Te me falin te gjithe ata qe s'jane dakort me mua, por keto mendime me vijne ne mes te nates dhe aty nje nene i lejohen te gjitha, edhe fantazite per nje jete me te mire per kelyshet e saj!
Itali 2012