Vajzen ma transferuan menjehere ne nje spital tjeter se ishte shume rende, ishte me takikardi

Dua ta ndaj historin time me ju mama te faqes Bebe & Vogelushe Mendoja se me ne funde kishte ardhur lumturia.....
Pas nje lidhje shume te gjate vendosem te jetonim bashke dhe bem celebrimet.Por te mbaje nje shtepi me qera dhe me nje rroge shteterore sishte aspak e lehte , se burri ishte i papune ,keshtu qe vendosa te merja nje kredi dhe disa leke borxh tek te afermit e mi dhe hapem nje biznes te vogel ku burri im te punonte. Burri filloi punen dhe filloi te shlyente borxhet e tij qe kshte te me parshmet dhe nuk kujtohej te shlyente kredin apo borxhin qe kisha mar une tek njerzit e mi qe hapem punen , u detyrova qe kredin ta shlyeja une pak nga pak nga rroga ime. Rashe shtatezene , me duhej te punoja edhe 16 ore ne dite , te rrija ne kembe 16 ore , 8 ore ne pune shtet1 por dhe te biznesi jone , per mua ishte shume e lodhshme me besoni , por merja shprtin nder dhembe dhe perseri shkoja te punoja.Burri filloi te hapte adresa ne fb dhe te zinte shoqeri te reja por dhe te kujtnte ato te vjetrat , filloi te bme linte pas dore , per cdo gje behej nervoz kur i flisja une . Filloi shoqeri me nje shoqe te vjeter aq shume sa rrinin tere diten dhe gjithe darken duke folur . Ndihesha shume e lene pas dore dhe fillova ti kerkoja te mos flste aq shume me te se nuk po me kushtonte mua vemendje dhe femijes qe prisnim, i ndante me shoqen emeocionet e pritjes se bebit dhe jo me mua , nje dite pashe ne fb se shoqa e tij e fb kishte probleme me burrin e saj dhe kerkonte te divorcohej prej tij . Vura re qe cdo link qe publikonte burri im me fraza dashurie dhe kenge dashurie nuk mi dedikonte me mua dhe ajo i komentonte dhe i bente like. Ndjeva qe dicka po ndodhte , i thashe burrit tim nuk me pelqen shoqeria e shume qe ke me ate femer . Ai u be shume keq dhe filloi te me bertiste , heshta ,me beri te ndihesha une ne faj per cfare i thashe . Me pas pashe gabimisht qe e kishte pershendetur shoqen e tij te ngushte me kengen e Romeos dhe Zhuljetes ne fb , aty nuk munda me te heshtja po i thosha qe ti ke dicka me te , ai e mohonte , i dukej normale kjo qe rrinte tere diten ne fb me ate dhe pershendeste ate me kenget qe dikur me kishte pershendetur mua. Filluam te grindeshim keq , dhe ai ishte shume i acaruar dhe me shtyne dhe me plase ne sheshe , isha 6 muajshe shtazene , nga ai moment filluan problemet e mia shendetetsore dhe te bebit, tere diten kam qene keq ate dite , me vajti pak hemoragji , por femijen nuk e humba. Femija kaloi trembje , kaloi para infrakt ne barke , sa here qe benim eko doktresha me thoshte bebit i rref shume shpejt zemra , nuk eshte normale , une fillova te enjtesha shume , kisha tensjon te lart, gjaku nuk po me funksjononte mir, zemra e bebit nuk furnizohej mir me gjake, na rekmandoj te shkonim ne Tirane tek nje doktoreshe , nuk shkuam. Me jepte keshilla doktresha te rrja e qete dhe te pushoja, por une sisha aspak e qete dhe punoja 16 ore se kisha borxhet per te shlyer.Cdo dite qe vinte dhe rendohesha ,duke pare situaten burri im me thote do shkosh te lindesh ne Itali , ne fillim nuk doja se mendoja se kisha per ta humbur burrin , pas gjithe atyre vjet dashurie dhe mundimi , nuk doja qe te ndaheshim, nuk mendoja per shendetin tim dhe te bebit, rrezikut qe qe po na kansosej.....Nisem per ne Itali isha ne muajin e tete te shtatezanis , diten e pare u akomodova prane njerzeve te mi , te dyten thirren ambulancen dhe shkova ne spital , ka qene dite e shtune , ora rreth 12 i drekes , me coin monitrazhin per te pare bebin , zemra e bebit rrifte fort kshte kaluar ne nje semundje qe quhej Taki kardi , me maten mua tensionin e kisha te luhatshem , nga 18 me shkonte 12 , doktori u alarmua , me tha qe duhej te hyja menjehere ne operim , filluan te me benin gjithe analiizat , gjaku im nuk funksinonte mir , kisha trashje te gjakut , rrezikoja per trompoze ksha shume albumin, rrezikoja jeten time por dhe te bebit. Doktori me thoshte qe duhej te qeteshesha se nuk mund te me fuste me tension te larte ne operim , por nuk mundesha ne ato momente. I kerkoja doktorit vetem te shpentonte jeten e bebit per jeten time nuk pyesja me , doktori mu pergjgj nuk te sigurojm asgje , ne femija do jetoj pasi te linde , nese ti do e kalosh kete operim. Isha vetem me doktoret dhe po me thonin qe rrezikoja jeten ose te bija ne koma , nqs hyja ne operim ne ato momente , nqs nuk hyja rrezikoja jeten e bebit, duhet te vendosja ne ato momente , ka qene vendimi im me i veshtire ne jete , frmosa letrat dhe i thashe doktorit te lutem shpetoje femijen tim , fillova ti lutesha Zotit , kur shkuam ne salle te operimit , nuk po me zinte narkoza me bene dy here me avulle dhe pastaj ma bene nje here me shiring ,qe me zuri.Lindi vajza , vajzen e transferuan menjehere ne nje spital tjeter se ishte shume rende , ishte me taki kardi te rafurat e zemeres i kishte shume te larta 280 ne minute , dhe nuk i uleshin , mjeket ja benin eshte nje rast i rralle qe eshte akoma ne jete...
(vazhdon )

Mendoja se me ne fund kishte ardhur lumturia,,,,,
Pas lindjes, vajzen ma transferuan direkt ne nje spital tjeter se ishte shume rende, ne nje spital te Xhenovas qe eshte i specializuar vetem per femije. Vajzen pas mbrritjes ne spital e futen ne inkupator , por akoma nuk kishte reaguar , nuk kishte qare akoma, ishte ne jete, i rrifte zemra, merte fryme , por nuk leviste, nuk reagonte . Doktoret po e shikonin si rast te vecante , e njifnin kete lloj semundje te zemres qe quhej Tachicardia Parossistica Sopraventrcolare, kishin pasur raste te tjere por jo te tille , te rrinte tere kohen ne Tachicardi me 280 te rrahura te zemres ne minute, dhe te ishte akoma ne jete , per ta quhej mbrekulli.
Une ,ne spitalin tjeter pas operimit , mjeket kerkonin te me zgjonin prej narkozes, permendem per pak sekonta sa pyes mjekun nese vajza ime kishte lindur e gjalle dhe se ishte akoma ne jete . Me pas humb ndjenjat , degjoja mjeket te folurat e tyre por nuk i kuptoja cfare me thoshnin , te gjuajturat e tyre ne faqe i ndjeja , por nuk po mundja dot te kthehesha pas , doja vetem te flija isha shume e lodhur, ne ato momente degjoj zerin e mamit tim , me flet ne emer dhe me thot “ ti je e fort duhet te ngrihesh per vajzen tende“ , ne ato momente permendem ,hape syte , vura re qe mami im sishte aty , ishte thjesht nje iluzion, isha vetem prane meje nuk ishin as prindrit e mi, as burri im, asnje, kisha shume nevoj ne ato momente qe dikush nga te afermit e mi te me shtrengonte doren, te me thoshte gjithcka do kaloj. Kerkoj te shikoj vajzen , me thon qe e kishin transferuar ne nje spital tjeter se ishte shume e semure, u kerkoj te me transferonin dhe mua ne ate sptal te rrija prane vajzes time , me thane pasi te behesh me mir, pasi te ngrihesh ne kembe. Ne ato caste kerkoj te mbledh forcat te ngrihesha por isha shume e lodhur, nuk mundesha. Te nesermen paradite u bera me mir kerkova me insistim te me transferonin ne spitalin ku ishte vajza, me transferuan ne ate spital ne repartin e Gjinekologjis , vajza ishte ne repartin e Kardiologjis ne reminacion,repartet ishin larg njeri-tjetrit 20 minuta , voglushen time mund ta shifja me orare vetem 2 ore ne pasdite. Shkoj per te pare vajzen ne orarin e vizitave , para se te hyja aty, po me priste doktoresha dhe nje perkethyse e gjuhes italiane ne gjuhen shqip , po me fliste per semundjen e vajzes dhe me thoshte qe nuk duhet ta shqetsoja vajzen se n.q.s permendej kishin frike se mos e humbnin , isha ne ankthe , spo duroja dot me , doja ta shikoja vajzen, hyj cte shikoj nje bebushe aq te vogel me fije nga te gjitha anet , tuba ne hunde , goje , syte mu mbushen me lote , fillova te qaja shume , doja ta prekja por smundesha se ishte ne inkupator, srezistova dot dhe fillova ti flisja. Vajza ne ato momente permendet , qan kur degjon zerin tim por te rrahurat e zemres filluan ti rriteshin edhe me shume , pas disa sekontash zemra e saj pushon , fillova te qaja me te madhe, vin infermjeret i japin ndihmen e shpejt , mua me nxjerrin jashte , pas shume mundimesh te ndihmes se shpejt zemra e voglushes time filloj te rrahi perseri, por perseri me frekuence te larte. Me vone del mjekja me perkethysen dhe me thote , vogelushja erdhi ne jete , qau, filloi te reagoj si femij normal , por nuk duhet ta shqetsosh me , se kishin frike se mos i ndodhte e njejta gje perseri dhe e humbnin, mjekja me thot qe tani duhet te nderhynin me ilace per te ulur te rrahurat e zemres , cdo dy dite i ndryshonin kurat , se zemra e saj nuk po reagonte nga ilacet, cdo dite e njejta situate, bebi po humbte shume ne peshe .Bejne konsulte mjeket dhe me thon deri tani nuk kemi shpresa , por eshte nje ilac i ri nuk eshte perdorur kurre tek femijet, na jep lejen qe ta perdorim ose per ndryshe ta leme te qete te iki ,,, , nuk dija cte thoja per momentin ,syte mu mbushen me lote , ndihesha e dobet , burrin nuk e kisha prane ,ishte ne Shqiperi , duhet te vendsja e vetme per jeten e femijes tone,,,me thane mendohu dhe nqs je dakort te fillojm procedurat, ata po benin eksperiment me voglushen time, po cte beja nuk doja qe vajza ime te vdiste thashe me mir te tentojn te pakten keshtu ka nje mundesi te behet me mir, firmos letrat , fillon injektimi i ketij ilaci, po prisnim rezultatin?
Pas tre ditesh zemra e vogel filloi te reagoj , kishte momente qe frekuenca kardiake nuk ishte aq e lart, por ky ilac i solli pasoja, nga qe i ulte me forc te rrafurat e zemres ,kishte raste qe ja pushonte zemren dhe bebi kalonte ne vdekje klinike.Trasferohem ne nje dhome me vajzen ne repartin e Kardiologjis , gjuhen nuk e dija, e kisha shume te veshtir te komunikoja ,edhe per gjerat elementare , perkethyesja svinte shpesh te me ndihmonte. Nuk dija cte beja , me ndihmoj nje infermjere , me mori telefonin dhe ma coi te google translate, dhe mi shkruante fjalet italisht dhe mi perkethente ne shqip, keshtu fillova te mesoja gjuhen dhe te komunikoja .Transferimi ne te njejten dhome me vajzen me beri mir, por me rriti friken se mos e humbisja vajzen , i perjetoja shume keq momentet kur vajza rendohej dhe kalonte ne vdekje klinike, ska me keq te shikosh femijen tend ne ate gjendje , por duhet te behesha e fort ti jepja ndihmen e shpejt , qe ma mesuan infermjet se cfare duhet te beja ne ato momente , me mesuan gjithashtu edhe si ti pergatisja ilacet dhe tia jepja .Shtrimi ne spital zgjati 2 muaj , 2 muaj nuk kisha dale nga dhoma e shtrimit te vajzes 2 muaj skisha vene gjum ne sy, pergjoja vajzen, 2 muaj ankth, 2 muaj “torture“ , 2 muaj lutje Zotit me lot ne sy ,pas 2 muajsh vajza filloi te permirsohej dhe po rritej normalisht ,kishte akoma nevoj per ilace por mund ta vazhdonte ne shtepi kuren.Me thane mjeket duhet te pergatitesh se keto dite do dalesh nga spitali , vajza eshte jashte rrezikut per jeten , do vini te beni vizitat ne fillim cdo dy jave, me pas cdo muaj , tre muaj e keshtu me radhe ,,,, duhet te qendrosh ne qytetin e Xhenovas deri sa vajza te sherohet , n.q.s vajza sndihet mir duhet te vish urgjent ne spital, me njoftuan gjithashtu qe kur te dilja nga spitali, ilacet do ti merja ne spital por do ti pagoja .
Nga nje ane gezoja isha e lumture qe vajza me ne funde ishte me mir dhe jashte rrezikut per jeten, isha e lumture qe do dilnim nga spitali ,por u prehva ne fytyre, nje infermjere me pa dhe me pyeti , nuk je e lumture qe me ne funde do shkoni ne shtepi , jam shume e lumtur por kam frike se mos semuret vajza dhe nuk i jap dot ndihmen e shpejt ne kohe, ketu jeni ju, jane mjeket , kurse ne shtepi jam vetem une? Po mendoj gjithashtu ku do shkojm te jetojm, te te afermit e mi? , por smund te me bajne per nje kohe kaq te gjate, me cfare do ti paguajm ilacet qe kushtojn kaq shume , shpenzimet e tjera me cfare do ti mbulojm , burri im ne Shqiperi sa do te punoj , nuk mund te na dergoj kaq shume para.Sa per ndihmen e shpejt me thot infermjerja , ti je shume e zonja , ki besim ne vetvete dhe ruaj qetesin , por per te tjerat qenke vertete ne veshtersi.
Isha ne udhekryq nuk dija cfare te beja , fillova te qaja , ne nje vend te huaj , e vetme me femij te vogel , hallet e mija nuk kishin mbaruar ende ,ku do perplasja koken , ate dite flas me burrin ne telefon nuk me jep asnje zgjidhje. Te nesmen me takon perseri infermjerja dhe me thote gjete ndonje zgjidhje , jo , I them , me thot, fola me pergjegjsen e repartit dhe I tregova ne cfare situate ndodhesh , me fal qe I fola pa te then ty ,por ik bisedo me te mbase te ndihmon,e falanderova infermjeren .
Nje dite me vone shkova bisedova me pergjegjsen e repartit , I tregova gjithe situaten ,qe nuk kisha mundesi per asgje,ajo u tregua shume e mir me ndihmoi me lidhi me asistencen sociale te spitalit, ata do me paguanin ilacet e vajzes, per mua ishte nje ndihme e madhe. Nuk kisha mundesi as te punoja se me duhej te mbaja vajzen , ti jepja ilacet qe i kishte 8 here brenda 24 oreve , edhe gjate nates. Si do tja beja per mbulimin e shpenzimeve te tjera se nje beb sot ka shume kerkesa, fillo nga qumshti, panolinat, rrobat etj,ku do shkonim te jetonim ?,,,,

Vazhdon