Njerezit me pyesnin he kur do lindesh dhe me duhej t'i shpjegoja, se nuk do te lind asnjë fëmijë!

Të dashura mama!
Jam 25 vjec dhe abortova fëmijën tim të parë!
Isha 24 javëshe dhe nga ekoja morfologjike dolën komplikime.
Ndodhi krejt papritur.
Pas abortit mjekët këshilluan analiza që me shkaterruan edhe me tej psikologjikisht.
Jam katandisur ne 500 copa. Te pakten nuk rri me shtrire gjithe diten ne krevat!
Njerezit me pyesnin he kur do lindesh dhe me duhej t'i shpjegoja gjysme ore secilit, se nuk do te lindë asnje fëmijë.
Provuam të shkonim diku me pushime dhe im shoq per fat eshte i vetmi qe me rri prane. Pa të nuk di ç'do beja. Kam kriza paniku, enderroj shume keq naten! Me duket sikur doktori me bën eko dhe me thote e ke akoma djalin brenda.
Me merret fryma dhe zgjohem duke uleritur.
Nuk dua te harroj asgje, sepse me duket se nëse harroj vuajtjet, harroj birin tim. Ju lutem me ndihmoni!
Çfarë duhet të bej?

E dashur nënë e trishtuar e dhe mike e faqes Bebe&Vogëlushë!
Ajo ç'ka ju ka ndodhur është tashmë pjesë e së kaluarës dhe nuk bën më pjesë në të ardhmen tuaj!
Përvoja e hidhur që keni kaluar ju ka lënë një shenjë goxha të madhe.
Eshte tronditëse vërtet... por shumë gjë e mirë, që ju e shprehni, sidomos bashkëshortit tuaj dhe keni mbështetjen e tij, mesa kuptoj.
Nuk duhet të keni frikë nga "harrimi", që nuk do të jetë kurrë harrim, por dëshirë për t'u ndjerë më mirë këtej e tutje.
Jepini vetes kohë dhe keni për të pranuar atë që sot nuk e pranoni, sepse rezulton shumë e vështirë. Jeta shpesh u jep njerëzve vështirësi për t'i kapërcyer, por për fat të mirë një ditë do të kapërcehen.
Ju urojmë gjithë forcën e kësaj bote, për të dalë sa më me pak dhimbje këtë re të zezë që ju ka pushtuar!