Sonte kam vdekur, jam fyer, nuk jam me femer, ajo qenia e brishte qe mendoja, sonte jam nje kristal

Sot vdiq nje femer, sot vdiq nje grua, sot vdiqa une nga brenda!
Ai ngriti dorë, sepse une duhet te qesh, te qesh dhe te mos mbaj turinj neper shtëpi, sepse eshte nena e tij këtu.
Kurre nuk ia kam lejuar vetes te bej nje debat me ate femer, kam preferuar te rri ne heshtje edhe para fyerjes ndaj meje vetem qe ne ndergjegjen time te rrija e qetë, qe une vertet nuk kam lenduar njeri me fjalen time te pavend / te pamatur, por prape ai ngriti dorë.
Jam aq e fyer, bota ime u shemb, jam e lenduar, shpirti tashme me ka vdekur!
Nuk e imagjinoja kurrë, qe nje dite do ndodhte dicka e tille, edhe kur e mendoja me vete e shqyeja nga mendimet e imja "po sikur ndonjehere te ngrija dore" me dukej gjeja me e pamundur, sepse ai ishte njeriu im i shtrenjtë!
Sonte kam vdekur, jam fyer, nuk jam me femer, ajo qenia e brishte qe mendoja, sonte jam nje kristal i thyer ne mijera copëza... po cmendem, me shkojne neper mend me mijera zgjidhje, por ne te gjitha shoh pamundesine per ti pasur me vete, me mbetet nje zgjidhje e fundit qetesimi i shpirtit tim, por prape mendoj "femijet cdo bejne pa mua?
Marr force dhe e largoj ate ide, por prape me lot e syte e enjtur kujtohem qe sot vdiqa si femer, sot u shemb piedistali i dashurise time....
Me falni nena qe ju shqetësova, por ketu ishte i vetmi vend ku mund te shprehja te gjitha keto..!