Ata donin qe une te jem thjesht sherbyesja e tyre.

Pèrshèndetje Nèna!
Uroj qe kjo histori e imja, mos t'ju pengoje!!
Une shpresoj qe te gjitha do te me keshilloni dhe te mè qetesoni sadopak. Jam nje vajzè 25 vjeç.
Ka 4 vite qe jam martuar me personin qe e dashuroj por me shume vèshtirsi dhe probleme, jemi sè bashku qe 9 vite, nè fillim te lidhjes tone prinderit e mi nuk pranonin lidhjen tonè dhe mezi qè i pajtuam, pastaj erdhi koha te shkoj ne fakultet dhe mezi e mbarova duke punuar gjithandej per te siguruar banimin e gjithcka..
u fejuam dhe mendoja se gjithcka po shkonte mire, deri sa u martuam dhe ketu filluan problemet e tjera... me familjen e tij?
Ata nuk donin nje vajzè te shkolluar edhe pse kishin ditur qe une kam 2 fakultete dhe mesova 3 gjuhe ,vetem qe te jem e pavarur dhe te kem jeten time.
Ata donin qe une te jem thjesht sherbyesja e tyre. Besoni se per 4 vite i kam qendruar ne kèmbè duke u munduar Per ta me gjithe shpirt dhe duke duruar gjitha fyerjet (burri nuk mundi te gjente pune edhe pse me fakultet te mbaruar, kshtu qe s'kishte zgjidhje pos qe ti duronte te gjitha fyerjet), pastaj ne ikem per njè jetè mè te mire te pakten financiare ne Austri , te gjithe me fajesojne mua se e kam hequr djalin prej shtepie dhe besoni qe me dhemb zemra nganjehere dua te kthehem prape se prape me dhimbsen pleqte dhe me dhimbset burri se mendjen te ata, por prape e mendoj ata nuk me deshten kurre pse prape me dhimbsen? Por sikur te jete dhe me keq kur te kthehem ?
Prape pune nuk do kemi? Por fundi fundit edhe une lashe prinnderit e mi.
Me vjen keq qe zgjata kaq shume dhe ndoshta nuk arrita te shpreh te gjitha ..dhe cdo here i lexoj cdo postim te juajin dhe sa me fat qe jeni nèna, ndoshta une kurre nuk do te mund te bèhem.

Nëse dëshironi te shtoni komentet tuaja apo të lexoni komentet e Bebevogëlusheve tona ja linku përkatës

m.facebook.com/story.php?story_fbid=1007...46307063333&refid=17